Τεύχος 38 - kiaTIPiS.orG
Transkript
Τεύχος 38 - kiaTIPiS.orG
ISSN 1986-2989 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ – KASIM 2011 SAYI / ΦΥΛΛΟ: 38 Δημοσιεύεται με την στήριξη των FES, BİLBAN και ΙΚΜΕ FES, BİLBAN ve ΙΚΜΕ’nin katkıları ile yayınlanmaktadır ÜCRETSİZ / ΔΩΡΕΑΝ Το δικοινοτικό φόρουμ “Φωνή Κυπρίων” συζήτησε την παρούσα κατάσταση στην Κύπρο και κατέληξε στα ακόλουθα συμπεράσματα: 1. Μια νέα περίοδος εξελίξεων στο Κυπριακό θα περιλάβει τη δυναμική που δημιουργείται με τους υδρογονάνθρακες, την οικονομική κρίση, την αναβίωση των συμφερόντων των υπερδυνάμεων στην περιοχή και την αφύπνιση των λαών στις αραβικές χώρες. 2. Η Τουρκία, με τη μη έκκριση του Δίκαιου των Θαλασσών, και την αμφισβήτηση ότι η Κύπρος, χωρίς τη συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων, δεν έχει την εξουσία να κηρύξει την ΑΟΖ, στην πραγματικότητα έχει ως στόχο να νομιμοποιήσει έναν ρόλο στην κατανομή της πίτας του φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο ή τα οφέλη από πιθανούς αγωγούς φυσικού αερίου προς την Ευρώπη. Για το σκοπό αυτό η Τουρκία χρησιμοποιεί τους Τουρκοκύπριους είτε μέσω της “ΤΔΒΚ” παρόλο που αναγνωρίζεται μόνο από την Τουρκία, ή τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων που βασίζονται στο σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας ή σε μια πιθανή ομοσπονδιακή Κύπρο μετά τη λύση. 3. Υπάρχει κυρίαρχη εντύπωση μεταξύ των Τούρκων διπλωματών και τη διεθνή κοινότητα ότι οι ελληνοκύπριοι δεν επιθυμούν την επίλυση του Κυπριακού ζητήματος. Η εντύπωση αυτή δημιουργεί μια αρνητική στάση που τελματώνει το ενδιαφέρον για πολιτικές παρεμβάσεις προς την κατεύθυνση μιας θετικής κινητικότητας των διαπραγματεύσεων. Από την άλλη πλευρά η επιμονή της Τουρκίας ότι η δυνατότητα μονόπλευρης παρέμβασης του τουρκικού στρατού πρέπει να παραμείνει στη Συνθήκη Εγγυή- σεως, αλλά και απαιτώντας να έχει ίσα ευρωπαϊκά δικαιώματα επί της Κύπρου όπως έχει η Ελλάδα και οι Τούρκοι πολίτες να απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα που έχουν Έλληνες πολίτες, στην πραγματικότητα εμποδίζουν τη διευθέτηση του Κυπριακού προβλήματος. 4. Μια νέα διάσταση ή παράλληλη διαδικασία πρέπει να εισαχθεί στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων: - με σχεδιασμό και εφαρμογή μέτρων και την άσκηση διαδικασιών για την επανένωση με τη συνεργασία των τοπικών αρχών, ιδρυμάτων, οργανισμών, επιχειρηματιών και επαγγελ- ματιών των δύο κοινοτήτων. Στο πλαίσιο αυτό οι δύο ηγέτες πρέπει να εγκαταλείψουν το δόγμα “τίποτα δεν έχει συμφωνηθεί μέχρι να συμφωνηθούν όλα”, το οποίο προκαλεί την αναποτελεσματικότητα της διαπραγματευτικής διαδικασίας 5. Το κοινό πρέπει να ενημερωθεί για την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων, και είναι αναγκαίο να αποσαφηνιστούν ευρέως οι έννοιες όπως π.χ. διασταυρούμενη ψήφος, το κόστος της λύσης, η λειτουργικότητα των συνιστωσών πολιτειών, καθώς και οι επιπτώσεις του μη διακανονισμού μαζί με το αντίστοιχο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό κόστος 6. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο λαός της Κύπρου είναι πιο έτοιμος για μια διευθέτηση από τους ηγέτες του. Μια βιώσιμη λύση μπορεί να αναπτυχθεί και να εφαρμοστεί με τη συνεργασία όλων των πολιτικών κομμάτων. 7. Πολιτιστικές δραστηριότητες και συγκεκριμένα ταινίες που προωθούν την ειρήνη και τη συνεργασία μεταξύ των κοινοτήτων μπορεί να δημιουργήσουν ένα νέο κλίμα. Η προσέγγιση αυτή πρέπει να εκτιμηθεί από τους ηγέτες και να προωθείται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, προκειμένου να δοθεί ώθηση για υλοποίηση από τον λαό μιας ομοσπονδιακής λύσης, σύμφωνα με τις αποδεκτές αρχές της πολιτικής ισότητας και του σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων. İki toplumlu “KIBRISLILARIN SESİ” formu Kıbrıs’taki güncel konuları tartışmış ve aşağıdaki tespitleri yapmıştır: 1. Kıbrıs sorunu ile ilgili yeni gelişmeler dönemi; hidrokarbon dinamiğini, ekonomik krizi, süper güçlerin bölgedeki çıkarlarını yeniden gündeme getirmelerini ve Arap ülke halklarının uyanışını içerecektir. 2. Deniz Hukuku Sözleşmesini onaylamayan, ve Kıbrıs Cumhuriyetinin Munhasır Ekonomik Bölge (MEB) üzerinde, Kıbrıslı Türkleri sürece dahil etmeden hak iddia etmesini gerekçe gösteren Türkiye’nin itirazı gerçekte; Doğu Akdenizdeki gaz pastasından pay alma ve olası Avrupa gaz boru hatları üzerinden sağlamayı hedeflediği yararları artırma yönündedir. Bunu başarmak için de Türkiye; sadece Türkiye’nin tanıdığı “KKTC” üzerinden veya Kıbrıslı Türklerin Kıbrıs Cumhuriyeti anayasasındaki haklarını göstererek veya olası bir federal Kıbrıs çözümümde Kıbrıslı Türkleri kullanarak gerçekleştirmeyi hedeflemektedir. 3. Türk diplomatlarının ve Uluslararası topluluğun Kıbrıslı Rumların çözüm istemedikleri yönünde hakim bir kanısı vardır. Bu kanı görüşmelere olumlu katkı yapabilecek politik girişimleri çıkmaza sokmaktadır. Diğer yandan, Garanti Anlaşmasında olduğu gibi Türk Ordusunun tek taraflı müdahale hakkını ve Yunanistan’ın Avrupa Birliği üyeliğiden kaynaklanan Kıbrıs ile ilgili haklarının aynen Türkiye’ye ve Türk vatandaşlarına da tanınması şeklindeki Türkiye’nin talebi, Kıbrıs sorununa çözüm bulunmasını engellemektedir. 4. Görüşmeler sürecine yeni bir boyut veya parallel bir süreçi lave edilmelidir; yerel otoritelerin, kurumların, örgütlerin, işinsanları ve uzmanların işbirliğini hedefleyen, birleşmeye yönelik tasarlanmış önlemler oluşturulmalı ve uygulanmalıdır. Bu nedenle, iki liderin görüşme sürecini etkisiz hale sokan “her şey üzerinde uzlaşılmadan hiç bir şey üzerinde uzlaşılmamıştır” şeklindeki sıkıntı yaratan prensipten vaz geçilmelidir. 5. Toplumlar görüşme sürecinin gelişimi hakkında bilgilendirilmeli ve gerekli hallerde çözüm ile ilgili kullanılan kavramlar açıklamalı ve duyurulmalıdır, örneğin; çapraz oy, çözümün fırsat maliyeti, oluşturucu devletlerin fonksiyonları, ve ayrıca çözümsüzlüğün neden olacağı gerçek politik, ekonomik ve sosyal maliyetler izah edilmeli ve duyurulmalıdır. 6. Kamuoyu yoklamaları Kıbrıslıların liderlerinden daha fazla çözüme hazır olduğunu göstermektedir. Kalıcı bir çözüm tüm siyasi partilerin işbirliği ile geliştirilip uygulanabilir. 7. Kültürel aktiviteler ve özellikle iki toplum arasında barışı ve işbirliğini teşvik edici filimler yeni bir atmosfer oluşturabilir. Bu yaklaşım iki lider tarafından değerlendirilmeli, basın aracılığı ile teşvik edilmeli ve siyasi eşitlik ve insan haklarına saygılı federal bir çözümün temelini oluşturmak üzere tabandan başlayan bir ivme sağlanmalıdır. ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ – KASIM 2011 SAYFA / ΣΕΛΙ ΔΑ -2 Προς το τέλος μιας ανωμαλίας Θέμος Δημητρίου ελίσσεται μέσα από το τυπικό των δημοκρατικών διαδικασιών για να τις μετατρέπει σε μηχανισμός Πριν δυο βδομάδες είδαμε ίσως την πιο ση- εξυπηρέτησης των επιδιώξεών-του. Αποτέλεσμα μαντική συνάντηση του τελευταίου χρόνου: τη συ- της παρέμβασής-του είναι η φανερή δουλικότητα νάντηση της ηγεσίας του Δησυ με τον Πρόεδρο της συμπεριφοράς της Εδεκ απέναντί-του. Χριστόφια και τον Υπουργό Οικονομικών. Η συΜια αναιμική προσπάθεια εξόδου από τον πανάντηση ήταν σημαντική για πολλούς λόγους. Ο ραλογισμό του ρυθμιστικού ρόλου ελάχιστων μειπιο σημαντικός όμως είναι ότι αυτή η συνάντηση οψηφιών, ήταν η πρόταση του Νίκου Αναστασιάδη μπορεί να σηματοδοτεί το τέλος της δυναστείας προς το Ακελ να μοιραστεί ο χρόνος της Προτου “κέντρου” στην πολιτική ζωή της Κύπρου. Μια εδρίας της Βουλής ανάμεσα στα δυο μεγάλα κόμδυναστεία που ξεκίνησε σαν δημιούργημα του Μα- ματα. Δεν είναι εύκολο να κρίνει κάνεις πόσο κάριου και εκφυλίστηκε σε ασυδοσία ασήμαντων ειλικρινής ήταν η πρόταση και πόσο προπαγανδιμειοψηφιών που κατάντησε να επιβάλλουν την πο- στική. Ωστόσο απορρίφτηκε χωρίς συζήτηση από λιτική-τους βασισμένες στην αλληλοακύρωση του το Ακελ που προτίμησε να οδηγηθεί στην ήττα, μεΑκελ και του Δησυ μέσα από τη σύγκρουσή-τους. τατρέποντας την εκλογική-του επιτυχία σε αποτυΗ πιο ακραία έκφραση αυτής της δυναστείας χία. Ακόμα κι αν δεν ήθελε να συνεργαστεί με τον εκφράστηκε την περασμένη άνοιξη στη διαδικασία Δησυ, μπορούσε απέναντι στη θλιβερή εικόνα του εκλογής του Προέδρου της Βουλής. Στις βουλευτι- Δηκο και τη διαφαινόμενη αποτυχία του Καρογιαν, κές εκλογές τόσο το Ακελ όσο και ο Δησυ αύξησαν να πει απλά πως ήταν καιρός να δημιουργηθεί νέα τα ποσοστά-τους (+1,36% και +3,76% αντίστοιχα) κουλτούρα στη Βουλή με τον πρόεδρο του μεγαενώ τα άλλα κόμματα είτε έχασαν (Δηκο -2,22%, λύτερου κόμματος να εκλεγεί στην Προεδρία του Ευρωκο -1,91%) είτε έμειναν στάσιμα (Εδεκ - σώματος. Αυτό θα απέτρεπε μια άσκοπη ήττα και 0,03%, Οικολόγοι +0.25%). Το σύνολο των εδρών θα μετέτρεπε το Ακελ σε πραγματικά ηγετική δύτων μικρών κομμάτων (Δηκο, Εδεκ, Ευρωκο, Οι- ναμη στη Βουλή. Και σίγουρα η Προεδρία Ανακολόγοι) ήταν 17, δυο λιγότερες από το Ακελ και στασιάδη δεν θα ήταν χειρότερη για το Ακελ από τη τρεις λιγότερες από τον Δησυ. Παρόλα αυτά, κα- σημερινή κατάσταση. νένα από τα δυο μεγάλα κόμματα δεν διεκδίκησε Αυτό που δεν έγινε τον Ιούνιο, φαίνεται να έγινε την Προεδρία της Βουλής. Το Ακελ περιορίστηκε τον Νοέμβριο. Η συνάντηση των Αναστασιάδη και στην προσπάθεια να εκλέξει τον Μάριο Καρογιαν Αβέρωφ με τον Πρόεδρο Χριστόφια και τον ενώ ο Δησυ στο να εμποδίσει αυτή την προσπά- Υπουργό Οικονομικών έβαλε τέλος στην χωρίς θεια. Το αποτέλεσμα ήταν ένας (ένας!) βουλευτής όρια αντιπαράθεση της Κυβέρνησης και του Ακελ του Δηκο, ο γραφικός Ζαχαρίας Κουλίας, να καθο- με το σύνολο της υπόλοιπης πολίτικης ηγεσίας ρίσει το αποτέλεσμα και να γίνει Πρόεδρος της που για πέντε σχεδόν μήνες είχε πάρει εμφυλιοΒουλής ο Γιαννάκης Ομήρου. πολεμικές διαστάσεις. Ακόμα, αυτή η συνάντηση Ακόμα χειρότερα, την εκλογή του Ομήρου φαί- έσυρε και την υπόλοιπη πολιτική ηγεσία σε μια πονεται να ενορχήστρωσε ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσό- ρεία συναίνεσης – στο χώρο της οικονομικής ποστομος, που έχει αποκτήσει την ικανότητα να λιτικής. Κανένας από τους διάφορους παλληκαράδες του “κέντρου” δεν τόλμησε να αντισταθεί στη κοινή θέση Ακελ-Συναγερμού. Είναι ατυχές το γεγονός ότι αυτή η πορεία δεν έχει ακολουθηθεί (ακόμα;) στο εθνικό θέμα. Το Κυπριακό είναι το κατεξοχήν θύμα της δυναστείας του “κέντρου”. Σ’ αυτό το θέμα, τόσο το Ακελ όσο και η ηγεσία του Δησυ, είχαν παραδοσιακά πολύ πιο λογική στάση από τους υπόλοιπους. Ο χώρος του “κέντρου” (Δηκο, Εδεκ, Οικολόγοι) είχε καταντήσει το στρατόπεδο του απορριπτισμού και του σωβινισμού που μπορούσε στις κρίσιμες στιγμές να ανατρέπει οποιαδήποτε προσπάθεια λύσης. Ο Σπύρος Κυπριανού ανέτρεψε τη συμφωνία της Νέας Υόρκης παρά την αντίθετη άποψη των ηγεσιών Ακελ και Δησυ, ο Δησυ ανέτρεψε τις προσπάθειες του Βασιλείου συμμαχώντας με την Εδεκ και σπαταλώντας την πρώτη πενταετία της Προεδρίας Κληρίδη κυνηγώντας χίμαιρες με τους S300 και το δόγμα του “ενεργού ηφαιστείου”, το Ακελ ανέτρεψε την προσπάθεια Κληρίδη σε σχέση με το Σχέδιο Αναν εκλέγοντας τον Παπαδόπουλο στην Προεδρία. Τέλος ο Χριστόφιας σπατάλησε τους πρώτους μήνες της δικής-του Προεδρίας προσπαθώντας να διατηρήσει τη συνεργασία του Δηκο και της Εδεκ. Αν το Ακελ και ο Δησυ έχουν καταλάβει πως πρέπει να σταματήσει επιτέλους η καταδυνάστευση από τους σωβινιστές του “κέντρου”, αν έχουν καταλάβει πόσο εύκολο είναι να απαλλαγούν από αυτή, η συνάντηση του Νιόβρη θα αποδειχτεί σημαντικό βήμα στην προσπάθεια λύσης του Κυπριακού – και όχι μόνο. Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στην εφημερίδα Καθημερινή. Bir Anomalinin Sonuna Doğru Themos Dimitriu İki hafta önce belki de son yılın en önemli görüşmesine tanık olduk: DİSİ liderliğinin Cumhurbaşkanı Hristofyas ve Ekonomi Bakanı ile görüşmesi. Bu görüşme birçok nedenden ötürü önemliydi. Ancak, bunlardan en önemlisi bu görüşmenin Kıbrıs’ın siyasi yaşamındaki “merkez” hanedanlığının sonuna mühür vurabilecek olmasıdır. Bu hanedanlık Makarios’un eseri gibi başladı ve önemsiz azınlıkların dokunulmazlığı şeklinde yozlaştırıldı. Bu dokunulmazlık; önemsiz azınlıkların AKEL-DİSİ çatışması arasında bu iki partinin birbirlerini yemelerine dayanarak politikalarını empoze etmeleri halini aldı. Bu hanedanlığın en uç durumu geçtiğimiz bahar aylarında Meclis Başkanı’nın seçilme sürecinde ortaya kondu. Milletvekilliği seçimlerinde (AKEL %+1.36 ve DİSİ %+3.76 olmak üzere) gerek AKEL gerekse DİSİ oylarını artırırken diğer partiler ya (DİKO: % -2.22, EVROKO % -1.91) oy kaybına uğradılar ya da sabit kaldılar (EDEK % -0.03, Yeşiller %+0.25). Tüm bu küçük partilerin (DİKO, EDEK, EVROKO, YEŞİLLER) sandalye sayılarının toplamı 17’dir. Bu sayı, AKEL’in sandalye sayısından iki, DİSİ’nin sandalye sayısından üç sandalye daha azdır. Tüm bunlara karşın iki büyük partiden hiçbiri Meclis Başkanlığı’nı talep etmedi. AKEL, Marios Karoyan’ı başkan seçme çabasıyla, DİSİ ise bu çabayı önleme çabasıyla yetindi. Sonuçta, DİKO’nun bir (bir!) milletvekili, garip Zaharyas Kulyas sonucu tayin etti ve Meclis Başkanı Yannakis Omiru oldu. Daha da kötüsü, Omiru’nun seçilmesinin orkestra şefliğini Başpiskopos Hrisostomos’un yaptığı görülüyor. Başpiskopos Hrisostomos, demokratik süreçleri kendi ihtiraslarına alet etme mekanizmasına çevirme yönünde manevralar yapma yeteneği kazandı. EDEK’in kendisi karşısındaki açık köle ruhlu davranışı yaptığı müdahalenin sonucudur. Nikos Anastasiadis’in AKEL’e, Meclis Başkanlığı süresinin iki büyük parti arasında dönüşümlü olarak paylaşılması şeklinde yaptığı öneri, azınlık oyların belirleyici rolü saçmalığından kurtulmaya ilişkin zayıf bir çabaydı. Bu önerinin ne derecede samimi olduğu, ne derece propaganda çerçevesinde yapıldığını değerlendirmek kolay değildir. Mamafih bu öneri AKEL tarafından tartışılmaksızın reddedildi ve AKEL seçim başarısını başarısızlığa döndürerek yenilgiye gitmeyi tercih etti. DİSİ ile işbirliği yapmak istemese bile DİKO’nun sefil görüntüsü ve Karoyan’ın apaçık ortada olan başarısızlığı karşısında, en büyük partinin Meclisin Başkanı’nı seçmesi doğrultusunda Meclis’te yeni bir kültür yaratılmasının vaktinin geldiğini söyleyebilirdi. Böyle birşey beyhude yenilgiyi önleyebilir ve AKEL’i Meclis’te gerçek bir lider güce dönüştürebilirdi. AKEL açısından Anastasiadis’in Meclis Başkanlığı kesinlikle bugünkü durumdan daha kötü olmazdı. Haziran ayında olmayan şeyin Eylül ayında olacağı görüntüsü vardır. Anastasiadis ve Averof’un Cumhurbaşkanı Hristofyas ve Ekonomi Bakanı ile görüşmeleri hükümetin ve AKEL’in ve Hükümet ile tüm diğer siyasi liderlik arasındaki son beş ay süresinde neredeyse iç savaş boyutlarına varan sınırsız çatışmalarına son verdi. Hatta bu görüşme diğer siyasi liderliği de –ekonomi politikasında- bir uzlaşma sürecine sürükledi. “Merkezin” farklı delikanlıların hiçbiri AKEL-DİSİ ortak tezine karşı durmaya cesaret etmedi. Milli meselede bu sürecin (halen?) takip edilmemiş olması talihsizliktir. Kıbrıs sorunu “merkez” hanedanlığının fazlasıyla kurbanıdır. Milli meselede gerek AKEL gerekse DİSİ liderlikleri geleneksel olarak diğerlerinden daha mantıklı bir tutum takındılar. “Merkez” tarafı (DİKO, EDEK, Yeşiller) kritik anlarda herhangi bir çözüm çabasını engelleyebilecek şekilde red ve şövenizm bloğu olup çıktı. Spiros Kipriyanu, AKEL ve DİSİ liderliklerinin aksi yöndeki görüşlerine rağmen New York Anlaşması’nı engellemişti. DİSİ, EDEK ile ittifak kurarak Vasiliu’nun çabalarını geçersiz kıldı ve S300 hayalleri ve “aktif yanardağ” teorisi peşinde koşmakla Kliridis’in ilk beş yıllık Cumhurbaşkanlığı dönemini boşa harcadı. AKEL, Kliridis’in Annan Planı ile ilgili çabasını Papadopulos’u Cumhurbaşkalığına getirerek geçersiz kıldı. Son olarak, Hristofyas DİKO ve EDEK ile iş birliğini muhafaza etmeye çalışarak kendi Cumhurbaşkanlığının ilk aylarını heba etti. AKEL ve DİSİ, “merkez” şövenistlerinin hükmetmelerine artık bir son verilmesi gerektiğini, bu hükümden kurtulmalarının ne kadar kolay olduğunu anlamış olsalardı Kasım görüşmesi Kıbrıs sorununun çözüm çabasına ve birçok başka şeye ilişkin önemli bir adım olarak kabul edilecekti. Bu makale ilk kez Kathimerini gazetesinde yayınlandı. ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ – KASIM 2011 SAYFA / ΣΕΛΙ ΔΑ -3 Müzakereler Takis Hacıdimitriyu Son üç yıldır sürdürülen müzakereler önemli meselelerde iki tarafı uzlaşmaya götürmesine rağmen Kıbrıs sorununda çözüm perspektifi yaratmayı başaramadı. Üzerinde tüm uzlaşma sağlanan konular da askıda duruyorlar. Her şeyde anlaşılmadıkça hiçbir şeyde anlaşılmadı taktiği olumlu bir atmosfer yaratılmasını önlüyor. Üzerinde uzlaşılanlar dahi açık kalıyor. Üzerinde uzlaşılanları savunacak kimse yokken herhangi bir anlaşmaya tahammül etmeyecek ya da anlaşma istemeyen birçok kişi vardır. Ana boyutlarda anlaşmazlıklara ve üzerinde uzlaşmaya varılmış konulardan caymaya ilişkin resmi ve resmi olmayan açıklamalar da olumsuz atmosferin korunmasına katkı koyuyor. Nihayetinde vatandaşlar şu tereddüt ile karşı karşıya kalıyorlar: Nerede duruyoruz? Toplumsal müzakerelerde anlaşmalar ve görüş birlikleri var mıdır yok mudur? Anlaşmazlık olan konularda farklılıklardan köprü inşa edilmesi imkanı var mıdır, yok mudur? Hepimizde, belki de en kritik anayasal sorun olan güç paylaşımına ilişkin konularda uzlaşıldığı yönünde bir intiba vardı. Şimdi bize bu konunun da askıda olduğunu söylüyorlar. Halledilmiş sandığımız ekonomi ve AB konuları da tekrar tekrar müzakerelere geliyorlar. Bazı bilgilerde bu konulardaki ve ek olarak iç güvenlik konulardaki olumlu gelişmelerden bahsediliyor. Ancak, haklı şekilde çözüm arzu edenlerin cesaretlenmemesi için toprak ve mülkiyet sorunları aşılmaz sorunlar olarak ortaya konulurken garantiler konusu da askıda bekliyor. Erdoğan’ın geçtiğimiz Temmuz ayında Kıbrıs’ta yaptığı açıklamalarla tüm durum daha da kötüleşti. Kıbrıs’a barış ve uzlaşı mesajlarıyla geleceği intibası yaratılmıştı. Ancak çözüm yolunu açacağına çözüm yolunun gerçekleştirilemez görünmesini sağladı. Ada’nın münhasır ekonomik bölgesindeki platformda doğal gaz çalışmalarının başlaması bahanesi ile Türkiye savaş gemisi ve uçaklarının Kıbrıs’ı çevreleyen deniz bölgesinde devriye atmasıyla durum daha da kötü bir hal aldı. Bu arada sorunun şu anki çözüm sürecine ilişkin süre tüketiliyor. Birleşmiş Milletler önümüzdeki Mart ayına kadar ve AB ise Kıbrıs’ın önümüzdeki Temmuz ayında dönem başkanlığını devralması öncesinde sonuçlar bekliyor. Eğer zaman yine verimsiz geçerse en az bir-bir buçuk yıl mevcut durumun donması yoluna gireriz. Bu yeni durgunluk ve hareketsizlik döneminin ardından Kıbrıs sorununun pozisyonunun ne olacağını kimse bilemez. Hangi ek zorlukların ortaya çıkacağı ve üz- erinde uzlaşmaya varılmış konuların dahi gelecekteki müzakerelerde geçerli olup olmayacakları bilinmez... Artık durumun kötüleşmesi yolundayız. Çözüm tehlikeli bir şekilde uzaklaştırılmış görünüyor. Liderliklerin az çok kaygılanır gibi bir halleri yok. Sorunun içerisinde yaşamayı öğrendiler. Sorunu temsil ediyorlar. Çözemedikleri ya da çözmek istemedikleri bir sorunu temsil ediyorlar. Ayrıca bu sorundan yaşayanlar da eksik değil. Bu durum her iki toplumda da oluyor. Toplumların ayrılması ve yakın gelecek için bir çözüm perspektifi oluşturmaksızın sorunun uzatılması, Türk ordusunun Atilla Hattı ile yapamadığını yaptı. Bu durum, farklı süreçlere sahip ve kendi çıkarları için çatışan iki farklı toplum yarattı. Kıbrıslırum ve Kıbrıslıtürk toplumu vardır. Kıbrıs sorununun sürmesi her iki toplumun ortak paydasıdır. Sorun sürdükçe kriz, siyasi ve toplumsal boyutlarıyla derinleşir. Krizin, ayrılığın, taksimin, ortadaki duvarın ve iki devletin derinleşmesiyle Kıbrıs’ta barış ve mutluluk olacağını zannedenler gaflet içerisindedirler. Sorunun uzatılması bir anomalidir ve getirebileceği şeyler yalnızca başka anomaliler ve krizlerdir. Sürekli gerilim ve ihtilafların olduğu bir atmosfer içerisinde yaşamaktayız. Kıbrıslırumların kendi aralarındaki ihtilafların, Kıbrıslırumlar ile Kıbrıslıtürkler arasındaki ihtilafların, Kıbrıs Cumhuriyeti ile Türkiye arasındaki ihtilafların olduğu bir atmosfer içerisindeyiz. 2004 başarısızlığı ve akabinde iki solcu lider Hristofyas ve Talat’ın çözüme ilişkin sonuç getirici bir şekilde çalışmama şeklindeki başarısızlıkları Kıbrıslıtürkler arasındaki muhafazakarlar ve milliyetçilere yolu açtı. Bunun yanısıra Kıbrıslırumlar arasındaki milliyetçi aşırı sağın ve ırkçılığın güçlenmesine izin verdi. Kıbrıs, yürüyüş ritmini kaybetti ve toplumu gerçeklik dışında yaşıyor. Net bir yönelimi olmamakla birlikte vizyonsuz bir şekilde yaşamını sürdürüyor. Kıbrıs sorunu varolduğu sürece ne Kıbrıslırumlar ne de Kıbrıslıtürkler için güvenli bir yol varolacaktır. Kıbrıs sorununu çözmüş olsaydık bugün ne doğal gaz ile, ne de AB dönem başkanlığı ile ilgili kriz ihtimali ile karşı karşıya olacaktık. Ayrıca, Mari’deki patlama, ölümler ve felaket kesinlikle olmayacaktı. Doğal gazdan faydalanılmasıyla otomatik olarak tüm halk yarar sağlayacaktı ve doğal gaz Kıbrıslırumlar ve Kıbrıslıtürkler arasında yeni bir gerginlik maddesi oluşturmayacaktı. Ayrıca Kıbrıs ve Türkiye arasında çıkar çatışmasına da dönüşmeyecekti. Bilakis, ortak kazanca ilişkin tüm işbirliği koşulları mevcut olacaktı. Kıbrıs’taki durumun rasyonelleşmesi için Kıbrıs sorununun çözümüne ihtiyacımız vardır. Çözüm için elverişli uluslararası ve yerel konjonktürler mevcuttur. 2004 yılındaki kadar güçlü olmasa da mevcuttur. Komşu Arap ülkelerinde hüküm süren karışıklık bu krizin Kıbrıs’a yayılmasına müsaade etmiyor. Ayrıca AB, Temmuz 2012 AB Başkanlığı döneminde meşgul olduğu gerek iç gerekse dış sorunlarla baş edebilmek için sorunsuz bir Kıbrıs istiyor. Ancak, konjonktürler mevcut olmalarına karşın yalnızca açık vizyonla ve belli bir zaman döneminde değerlendirilebilirler. Takvimsiz ve hakemsiz müzakerelere gönderme yapan şifreli açıklamalar mantık ve gerçeklik dışıdır. Konjonktürün zaman sınırı vardır ve özellikle BM ve AB tarafından yapılacak uluslararası unsur girişimleri zorunlu olmasa bile oldukça faydalı olacaktır. Ortaya çıkan çıkmazları yalnızca yeni fikirler ve süreçlerle karşımıza alabiliriz. Salt ve dogmatik tezler özellikle garanti konularında yerlerini yapıcı önerilere bırakmalıdır. Mülkiyet konusunda AİHM kararlarını incelemeli ve başka ülkelerde benzer durumları ele alan uzmanların bilgi ve tecrübelerinden faydalanmalıyız. Çözüme ihtiyacımız vardır. İlk olarak buna karar vermemiz gerekir. Her şey bize bağlı olmasa da çözüm doğrultusunda mümkün olan her türlü çabayı ortaya koyalım. Çözümün çözümsüzlüğe karşı daha tercih edilir olduğunu anlayalım. Ayrıca çözüm dediğimizde kastettiğimiz, bunca yıldır üzerinde tartıştığımız ve ana hükümlerinin 1974 ve sonrasında hazırlanan tüm planların ve yapılan tüm önerilerin içerisinde olduğu bir çözümdür. Yaşayabilir bir çözüm olasılığını engellemek üzere aşırı görüşler ortaya koyanların daha samimi olmaları ve şunları söylemesini tercih ederiz: Kıbrıs’ı birleştirecek herhangi bir çözüm istemiyoruz. Çözümle sorunlar bitiyor mu? Hayır... Ortaya bir yığın ve zor sorunlar çıkacak. Sonuçta yapacağımız tercih şudur: Ya sorunlarla çözüm, ya da çözümsüz sorunlar. Bu iki sorun arasında önemli bir fark vardır. Çözümün sorunlarıyla yüzleşmekle ayrılıkçı unsurlar sınırlanacak ve halkın, devletin birliği güçlenecek. Aksi takdirde çözümsüzlük sorunları ayrılıkçı unsurları büyütecek ve gerilimleri arttıracaktır. Liderliğin her şeyden önce yanıtlaması gereken işte bu ikilemdir. İlgili sorumluluğun üstlenilmesi zor olacaktır ancak tüm halk için yeni yollar ve daha geniş perspektifler yalnızca bu şekilde açılacaktır. Οι συνομιλίες Τάκης Χατζηδημητρίου Οι συνομιλίες που διεξάγονται τα τρία τελευταία χρόνια παρόλο που οδήγησαν τις δύο πλευρές σε συμφωνία πάνω σε σημαντικά ζητήματα δεν πέτυχαν να δημιουργήσουν προοπτική επίλυσης του Κυπριακού. Τα όσα συμφωνήθηκαν παραμένουν σε εκκρεμότητα. Η τακτική του τίποτα συμφωνήθηκε εφόσον δεν συμφωνηθούν όλα δεν επιτρέπει την δημιουργία κάποιου θετικού κλίματος. Ακόμη κι όσα συμφωνήθηκαν παραμένουν έκθετα. Δεν υπάρχει κανείς να τα υπερασπιστεί και είναι πολλοί εκείνοι που δεν τα ανέχονται ή δεν θέλουν καμιά συμφωνία. Στη συντήρηση αρνητικού κλίματος συμβάλλουν και οι αναφορές, επισήμων και ανεπισήμων, για διαφωνίες σε ουσιαστικές πτυχές και για υπαναχωρήσεις από τα συμφωνηθέντα. Οι πολίτες μένουν τελικά με την απορία: Που βρισκόμαστε; Υπάρχουν ή όχι συμφωνίες και συγκλήσεις στις διακοινοτικές συνομιλίες; Υπάρχει ή όχι δυνατότητα γεφύρωσης των διαφορών στα θέματα που υπάρχει διαφωνία; Είχαμε όλοι την εντύπωση ότι τα θέματα που σχετίζονται με την κατανομή της εξουσίας, το πιο κρίσιμο πιθανό συνταγματικό πρόβλημα, είχαν συμφωνηθεί. Τώρα μας λέγουν ότι βρίσκεται κι αυτό σε εκκρεμότητα. Τα θέματα της οικονομίας και της ΕΕ εκεί που νομίζαμε ότι κι αυτά ήταν διευθετημένα έρχονται και επανέρχονται στις συνομιλίες. Κάποιες πληροφορίες αναφέρουν θετικές εξελίξεις στα ζητήματα αυτά κι επιπρόσθετα σε θέματα εσωτερικής ασφάλειας. Αλλά και πάλι για να μη αναθαρρέψουν όσοι διακαώς επιθυμούν λύση προβάλλονται ως ανυπέρβλητα προβλήματα το εδαφικό και το περιουσιακό, ενώ παραμένει σε εκκρεμότητα και το θέμα των εγγυήσεων. Η όλη κατάσταση επιδεινώθηκε με τις δηλώσεις του Ερντογάν στην Κύπρο τον περασμένο Ιούλη. Είχε δημιουργηθεί η εντύπωση ότι η άφιξη του στην Κύπρο θα συνδεόταν με εξαγγελίες ειρήνευσης και συνδιαλλαγής. Αντί να ανοίξει το δρόμο για τη λύση την έκανε να φαίνεται απραγματοποίητη. Η κατάσταση επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο με τα πολεμικά πλοία και αεροπλάνα της Τουρκίας να περιπολούν στην θαλάσσια περιοχή που περιβάλλει την Κύπρο με αφορμή την έναρξη των εργασιών της πλατφόρμας στην ΑΟΖ του νησιού για το φυσικό αέριο Στο μεταξύ ο χρόνος εξαντλείται για την τωρινή διαδικασία επίλυσης του προβλήματος. Τα Ηνωμένα Έθνη αναμένουν αποτελέσματα μέχρι τον προσεχή Μάρτη και η ΕΕ πριν από την ανάληψη της Προεδρίας της Ένωσης τον προσεχή Ιούλιο. Αν ο χρόνος και πάλι παρέλθει άγονος τότε οδηγούμαστε σε παγιοποίηση της κατάστασης της κατάστασης τουλάχιστο για ένα ως ενάμιση χρόνο. Κανείς δε μπορεί να γνωρίζει σε ποια θέση θα είναι το Κυπριακό μετά από τη νέα αυτή περίοδο στασιμότητας και αποτελμάτωσης. Ποιες πρόσθετες δυσκολίες θα προκύψουν και κατά πόσο, ακόμη και τα συμφωνηθέντα θα ισχύουν σε μια μελλοντική διαπραγμάτευση Είμαστε πια σε διαδρομή επιδείνωσης της κατάστασης. Η λύση φαίνεται επικίνδυνα απομακρυσμένη. Οι ηγεσίες άλλες λιγότερο κι άλλες περισσότερο δε φαίνονται να ανησυχούν. Έμαθαν να ζουν μέσα στο πρόβλημα. Εκπροσωπούν το πρόβλημα. Ένα πρόβλημα που δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να λύσουν. Και δε λείπουν κι εκείνοι που ζουν από το πρόβλημα. Κι αυτό συμβαίνει και στις δύο κοινότητες. Ο διαχωρισμός των κοινοτήτων κι η παράταση του προβλήματος, χωρίς να διαγράφεται προοπτική επίλυσης για το ορατό μέλλον, πέτυχε κάτι ακόμη πιο βαθύ από αυτό που έκανε ο Τούρκικος στρατός με τη γραμμή Αττίλα. Δημιούργησε δυο διαφορετικές κοινωνίες με διαφορετικές πορείες και συγκρουόμενα μεταξύ τους συμφέροντα. Υπάρχει η κοινωνία των ΕΚ και η κοινωνία των ΤΚ. Δυο κοινωνίες που έχουν ως κοινό παρονομαστή, τη συνέχιση του Κυπριακού προβλήματος. Κι όσο συνεχίζεται το πρόβλημα βαθαίνει και η κρίση. Πολιτική και κοινωνική. Όσοι νομίζουν ότι με το βάθεμα της κρίσης και το διαχωρισμό, τη διχοτόμηση, το τείχος στη μέση, τα δύο κράτη, είναι δυνατό να υπάρξει ειρήνη και ευτυχία στην Κύπρο είναι απατημένοι. Η παράταση του προβλήματος είναι μια ανωμαλία και η ανωμαλία μόνο άλλες ανωμαλίες και κρίσεις μπορεί να επιφέρει Ζούμε μέσα σε ένα κλίμα συνεχών εντάσεων και αντιπαραθέσεων. Αντιπαραθέσεων μεταξύ των ίδιων των ΕΚ. Αντιπαραθέσεων μεταξύ ΕΚ και ΤΚ. Αντιπαραθέσεων μεταξύ ΚΔ και Τουρκίας. Η αποτυχία του 2004 και στην συνέχεια η αποτυχία των δυο αριστερών ηγετών Χριστόφια και Ταλάτ να εργαστούν αποτελεσματικά για τη λύση άνοιξε το δρόμο στους συντηρητικούς και εθνικιστές ανάμεσα στους ΤΚ και επέτρεψε την ενίσχυση της εθνικιστικής ακροδεξιάς και του ρατσισμού ανάμεσα στους ΕΚ. Η Κύπρος έχει χάσει το βηματισμό της και η κοινωνία της ζει εκτός πραγματικότητας. Δεν έχει σαφή προσανατολισμό και λειτουργεί χωρίς όραμα. Όσο υπάρχει Κυπριακό δεν θα υπάρχει ασφαλής δρόμος ούτε για τους ΕΚ ούτε για τους ΤΚ. Αν είχαμε λύσει το Κυπριακό δε θα αντιμετωπίζαμε σήμερα την πιθανότητα κρίσης ούτε για το φυσικό αέριο ούτε για την προεδρία της ΕΕ και σίγουρα δε θα είχαμε την έκρηξη τους θανάτους και την καταστροφή στο Μαρί. Από την αξιοποίηση του φυσικού αερίου θα επωφελείτο αυτόματα ολόκληρος ο λαός και δε θα αποτελούσε νέο σημείο έντασης μεταξύ ΕΚ και ΤΚ. Ούτε ακόμη θέμα σύγκρουσης συμφερόντων μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας. Αντίθετα θα υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις για συνεργασία προς αμοιβαίο όφελος. Χρειαζόμαστε την επίλυση του Κυπριακού για να εκλογικευτεί η κατάσταση στην Κύπρο Υπάρχουν διεθνείς και τοπικές συγκυρίες που ευνοούν τη λύση. Όχι τόσο ισχυρές όπως το 2004 αλλά πάντως υπαρκτές. Η ανα- στάτωση που επικρατεί στις γειτονικές αραβικές χώρες δεν επιτρέπει επέκταση της κρίσης και στην Κύπρο. Κι η ΕΕ χρειάζεται στην Προεδρία μια Κύπρο χωρίς προβλήματα τον Ιούλιο του 2012 για να αντιμετωπίσει τα τόσα εσωτερικά και εξωτερικά προβλήματα που την απασχολούν. Συγκυρίες όμως υπάρχουν και μπορούν να αξιοποιηθούν μόνο μέσα σε ανοικτούς ορίζοντες και για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Οι συνθηματικές τοποθετήσεις που θέλουν τις συνομιλίες χωρίς χρονοδιαγράμματα και επιδιαιτησίες είναι εκτός λογικής και πραγματικότητας. Οι συγκυρίες έχουν τα χρονικά τους όρια και η παρεμβολή του διεθνούς παράγοντος, κύρια του ΟΗΕ και της ΕΕ είναι χρήσιμη αν όχι αναγκαία. Τα αδιέξοδα που προκύπτουν μόνο με νέες ιδέες και νέες διαδικασίες μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε. Απόλυτες και δογματικές θέσεις θα πρέπει να δώσουν τη θέση τους σε εποικοδομητικές προτάσεις ιδιαίτερα πάνω στο θέμα των εγγυήσεων. Για το θέμα των περιουσιών θα πρέπει να μελετήσουμε τις αποφάσεις του ΕΔΑΔ και να αξιοποιήσουμε τις γνώσεις και τις εμπειρίες ειδικών που χειρίστηκαν παρόμοιες καταστάσεις σε άλλες χώρες. Χρειαζόμαστε τη λύση. Αυτό πρέπει πρώτα να αποφασίσουμε. Να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια προς την κατεύθυνση αυτή έστω κι αν δεν εξαρτώνται όλα από μας. Να καταλάβουμε ότι η λύση είναι προτιμότερη από τη μη λύση. Κι όταν λέμε λύση εννοούμε τη λύση που για τόσα χρόνια συζητούμε και που οι βασικές της πρόνοιες είναι μέσα σε όλα τα σχέδια και τις προτάσεις από το 1974 και μετά, Όσοι υποστηρίζουν ακραίες θέσεις για να εμποδίσουν την πιθανότητα μιας συμβιβαστικής λύσης είναι προτιμότερο να γίνουν πιο ειλικρινείς και να πουν: Δεν θέλουμε καμιά λύση που να ενώνει την Κύπρο. Με τη λύση τερματίζονται τα προβλήματα; Όχι. Θα έχουμε προκύψουν πολλά και δύσκολα προβλήματα. Η επιλογή που τελικά έχουμε να κάνουμε είναι: προβλήματα με λύση ή προβλήματα χωρίς λύση. Μεταξύ των προβλημάτων υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά. Με την αντιμετώπιση των προβλημάτων της λύσης θα περιορίζονται τα χωριστικά στοιχεία και θα ενισχύεται η ενότητα του λαού και του κράτους ενώ αντίθετα τα προβλήματα από τη μη λύση θα μεγεθύνουν τα χωριστικά στοιχεία και θα αυξάνουν τις εντάσεις. Αυτό είναι το δίλημμα που πρέπει πρώτιστα να απαντήσει η ηγεσία. Η ανάληψη της σχετικής ευθύνης θα είναι δύσκολη όμως μόνο έτσι θα ανοίξουν νέοι δρόμοι και ευρύτερες προοπτικές για ολόκληρο το λαό. Kıbrıs sorununun çözümü için başka bir yol mümkün mü? Alpay Durduran Kıbrıs sorunu çok uzadığı için görüşmeler suçlama oyunu haline döndü. BM’in özel temsilcisinin gelişme rapor etmesine yardım edip iyi niyet gösterebilmek için görüşmeciler yeni noktalar bulmak için savaş veriyorlar. Fakat ana sorunlar çözülmemiş olarak kaldı. AB müktesebatı ve Avro’nun tüm adada kullanılması incelendi ama bu konular zaten AB tarafından düzenlenmiş olduğu için değerli zaman kaybedildi. Toprak yani idari bölge belirleme hâlâ bekliyor. Bir yeniden birleşmiş devlet kuracağız ama kurulmadan her sorunu çözmeye çalışıyorlar. Bu olanaksız ve anlamsızdır. Bu arada taraflar birçok konuda anlaştılar ve iki toplumlu ve iki bölgeli bir federal de- vleti kurmaya hazırdırlar. Şayet sorunu çözmeye karar verirler eminiz ki kapsamlı bir çözüm için geriye çok az konu kalır. Deneyimlerimiz ve en son örneği de Kuzey İrlanda gösterir ki uygulama başladıktan sonra çıkacak problemleri çözme şansına sahip oluruz. Ayni zamanda çok değerli deneyimlerimizi de kullanabiliriz. Uzlaşılmış noktaları uygulamak için bir yol haritası çizeriz ve kapsamlı bir çözüm için ilerleriz. Paket antlaşma, güven arttırıcı önlemeler için gerçekte bir engel oluşturdu. Önlemlerin uygulanışının önündeki zorlukları ve kısıtlamaları biliyoruz. Araç sigorta sorunları ve iki taraf arasında para transferleri bize kanıtlıyor ki paket yapma yerine yeni seçeneklere ihtiyaç vardır. Paket antlaşma yapma kararı iyi ilişkileri ve yakın işbirliğini ertelemektedir. Birçok işler yasadışı para transferi ile yapılıp güçlükleri göğüslenir. Halk niye politikacıların bir çıkış yolu bulmasını beklesin? Bırakalım halk yolunu bulsun ve çözümü kolaylaştırsın. Gecikmeler tersini yapıp çözüme zorluk çıkarıyor, nüfus yapısının bozulması gibi… Bir nüfus sayımına ve nüfus yapısının korunması için pratik önlemlere gerek vardır. Nüfus yapısının bozulması tek başına çözümü engellemeye yeter. Rum toplumu bu kadar büyük bir yerleşik nüfus ile yeniden birleşmeyi asla kabul etmez çünkü bu nüfus Kıbrıslı Türkleri kontrol için kullanılır. Türkiye yerleşiklerle önce Kıbrıslı Türkleri sonra onlar aracılığı ile iki toplumlu ortak hükümeti denetleyebilir. Yerleşiklerin insan haklarından bahsetmek kolaydır ama şimdiden onların Kıbrıslı Türklerin iradesine etk- ilerini konuşmak zorlaştı. İlk gelenleri geri yollamanın ve Ada’da doğanları göndermeyi düşünmenin zorlukları üzerine düşünerek çok değerli zaman tartışmalarla kaybedildi. Ama bu kadar büyük oranda yabancıyı kabul edip absorbe etmenin sorunları hakkında konuşmuyorlar. Durumu korumak ve barış sürecini sürdürmek için bir şeyler yapmaya gerek vardır. Uluslararası boyutların farkındayız. BM’nin sorumluluğu yanında AB’nin kendi içi sorunu olan Kıbrıs sorununda sorumluluk almasına ihtiyaç vardır. Fakat bu durum bozulurken ve çözüm olanaksız hale gelirken önlem almayı ertelemeye mazeret olmalıdır. Kıbrıs sorunu uluslararası ilişkileri zehirlemekte ve barışa katkı yapmasını beklediğimiz gereksindiğimiz AB’nin itibarına da zarar vermektedir. Υπάρχει άλλος εφικτός τρόπος για τη λύση του Κυπριακού Προβλήματος; Αλπάυ Ντουρντουράν Ο διακανονισμός του Κυπριακού έχει καθυστερήσει πολύ, οπότε οι διαπραγματεύσεις έχουν γίνει ένα παιχνίδι επίρριψης ευθυνών. Τα διαπραγματευόμενα μέρη αγωνίζονται να βρουν νέα σημεία για να θέσουν σε διαπραγμάτευση ώστε να δείξουν καλή θέληση και να βοηθήσουν τον Αντιπρόσωπο των ΗΕ να αναφέρει πρόοδο στην έκθεση του. Όμως τα πραγματικά και βασικά προβλήματα παραμένουν άλυτα. Ιδέες όπως το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο και η υιοθέτηση του Ευρώ σε ολόκληρη την Κύπρο έχουν εξετασθεί αλλά ήδη ρυθμίζονταν από την ΕΕ, συνεπώς ο χρόνος σπαταλήθηκε χωρίς αποτέλεσμα. Ο προσδιορισμός των διοικητικών ορίων ακόμα αναμένεται. Θα δημιουργήσουμε μια επανενωμένη κυβέρνηση αλλά φαίνεται ότι προσπαθούν να επιλύσουν το κάθε σημείο πριν την διαμόρφωση αυτής της επανενωμένης κυβέρνησης. Αυτό είναι και αδύνατο και χωρίς νόημα. Παρεμπιπτόντως, τα μέρη έχουν συμφωνήσει σε αρκετά σημεία και είναι πανέτοιμοι να σχηματίσουν ένα δικοινοτικό διζωνικό ομόσπονδο κράτος. Επομένως αν και όταν τα μέρη θελήσουν να επιλύσουν την διαμάχη, είμαστε σίγουροι ότι παραμένουν μόνο πολύ λίγα σημεία για να συνάψουν ένα ολοκληρωμένο σχέδιο. Σε κάθε περίπτωση, η εμπειρία μας δείχνει – και η Βόρειος Ιρλανδία ήταν το πιο πρόσφατο παράδειγμα – ότι στην πορεία εφαρμογής μιας συμφωνίας-πλαισίου, θα έχουμε την ευκαιρία να διαπραγματευτούμε τύπους για να επιλύσουμε τα προβλήματα. Ταυτόχρονα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την εμπειρία ως πολύτιμο προσόν. Μπορούμε να σχεδιάσουμε ένα οδικό χάρτη για την εφαρμογή των συμφωνηθέντων σημείων και να προχωρήσουμε σε μια συνολική λύση. Η συμφωνία για μια συμφωνία-πακέτο πραγματικά έχει γίνει εμπόδιο στα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Γνωρίζουμε τις δυσκολίες και τα όρια των μέτρων που χρησιμοποιούνται. Ασφαλιστικά προβλήματα και μεταφορές χρημάτων μεταξύ των δύο μερών της χώρας μας, μας δείχνουν την ανάγκη να ψάξουμε για εναλλακτικές λύσεις εκτός από τη συμφωνία-πακέτο. Η συμφωνία-πακέτο έχει ήδη κα- BiLBAN & IKME 1. Cyprus After A Solution, ISBN 9963-8185-2-8, 1998 2. (Turkish version) Çözümü arayan Kıbrıs - Alaşiya Yayınları, 2002 3. Cyprus After A Solution - Economic and social activity, ISBN 9963-8185-3-6, 2001 4. Cyprus After A Solution - LEFT POLICIES, ISBN 9963-8185-4-4, 2003 5. Küllüsuyu, Αλουσίβα- Katerina A. İliadi, θυστερήσει τις καλές σχέσεις και την στενή συνεργασία μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Πολλές επιχειρήσεις συναλλάσσονται ανεπίσημα αλλά αντιμετωπίζουν προβλήματα. Γιατί να περιμένουμε για τους πολιτικούς να επεξεργαστούν ένα σχέδιο; Ας αφήσουμε τους ανθρώπους να επιταχύνουν οι ίδιοι τη διαδικασία και να διευκολύνουν τη λύση. Οι καθυστερήσεις έχουν ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα και τείνουν να δημιουργήσουν εμπόδια στη λύση, όπως οι δημογραφικές αλλαγές. Χρειαζόμαστε απογραφή πληθυσμού και πρακτική προστασία της δημογραφικής δομής. Η δημογραφική αλλαγή από μόνη της είναι αρκετή να μπλοκάρει το δρόμο. Οι Ελληνοκύπριοι δεν θα αποδεχτούν ποτέ την επανένωση με τέτοιους μεγάλους αριθμούς εποίκων διότι ο πληθυσμός χρησιμοποιείται ως εργαλείο για να ελέγχονται οι Τουρκοκύπριοι. Με τους εποίκους, η Τουρκία θα μπορεί πρώτα να ελέγχει τους Τουρκοκύπριους και μέσω αυτών τη δικοινοτική κεντρική κυβέρνηση. Είναι εύκολο να μιλούμε για τα ανθρώπινα δικαιώματα των εποίκων αλλά η επιρροή τους το έχει ήδη κατα- στήσει δύσκολο να μιλούμε για την επιρροή τους στην θέληση των Τουρκοκυπρίων. Έχει αναλωθεί πολύτιμος χρόνος μιλώντας για το ότι είναι δύσκολο να ξεριζώσουμε αυτούς που ήρθαν αρχικά στην Κύπρο και απάνθρωπο να σκεφτόμαστε να απελάσουμε αυτούς που έχουν γεννηθεί στην Κύπρο. Όμως δεν μιλούν για το πρόβλημα της αποδοχής και απορρόφησης ενός τέτοιου μεγάλου αριθμού αλλοδαπών. Χρειαζόμαστε κάτι για να προστατεύσουμε την κατάσταση και να διατηρήσουμε την διαδικασία ειρήνης. Έχουμε επίγνωση των διεθνών πτυχών. Πρέπει η ΕΕ να αναλάβει την ευθύνη για το δικό της εσωτερικό πρόβλημα – το Κυπριακό – παράλληλα με την ευθύνη του ΟΗΕ. Όμως αυτό δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί για την αναβολή δράσης, ενώ η κατάσταση επιδεινώνεται και δημιουργεί επιπρόσθετα προβλήματα, καθιστώντας αδύνατη την επίλυση του προβλήματος. Το Κυπριακό πρόβλημα δηλητηριάζει τις διεθνείς σχέσεις και βλάπτει τη φήμη της ΕΕ ως του ειρηνοποιού που περιμέναμε και χρειαζόμασταν πάρα πολύ. Yayınlar/ Εκδόσεις ISBN 9963-8185-5-2, 2004 6. İncisini Kaybeden İstiridyeler, Sevgül Uludağ, ISBN 9963-8185-9-5, 2005 Kitapları istemek için lütfen BİLBAN veya İKME ile temas kurun. Για τις πιο πάνω εκδόσεις παρακαλώ επικοινωνήστε με το IKME ή το BİLBAN. www.ikme.org www.bilban.info
Benzer belgeler
Τεύχος 35 - kiaTIPiS.orG
έτσι ώστε να συνδεθούν τα τηλεφωνικά συστήματα στο νησί. Η σημερινή κατάσταση η οποία εμποδίζει την τηλεφωνική επικοινωνία έχει καταντήσει εδώ και πολύ καιρό αναχρονιστική. 7. Τέλος, η «Φωνή Κυπρίω...
DetaylıΤεύχος 27 - kiaTIPiS.orG
FES’in işbirliğinde BİLBAN – ΙΚΜΕ yayın organı / Κοινή έκδοση BİLBAN – ΙΚΜΕ σε συνεργασία με το FES
DetaylıGÜNDEM Welcomes FUEN Hoşgeldin FUEN
Kocias ise Kıbrıs’ın tüm ülkelerle dostluk ve işbirliği ilişkileri içinde olmasını arzu ettiklerini belirterek, “Türkiye ve Yunanistan’la iyi ilişkileri olan ve garantör güçlere ihtiyacı olmayan bi...
Detaylı